جولان شبانه سوداگران گنج در حریم شهر تاریخی دارابگرد/ گرهای که به دست سمنها و گروههای محلی باز میشود
تاریخ انتشار: ۲۷ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۱۲۱۵۴۸
به گزارش خبرگزاری فارس از داراب، یافتن عتیقه و زیرخاکی در محدودههای باستانی و بناهای تاریخی، موضوعی است که قاچاقچیان عتیقه را به خود مشغول کرده و طمع به دست آوردن اشیا عتیقه و قیمتی در محوطههای تاریخی، آنها را گاه و بیگاه روانه این نقاط میکند.
این اتفاقات در هر منطقه، معمولا با برخوردهای یگان حفاظت میراث فرهنگی و دستگاه قضایی مواجه شده اما همچنان تداوم داشته و گاه نیز بیپاسخ مانده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
بدیهی است به میزان حفظ و حراست از هر منطقه، جوال سوداگران گنج و اشیاء عتیقه در عرصههای تاریخی، به حداقل می رسد.
به تازگی موضوعی مبنی بر حضور سوداگران گنج در محوطه تاریخی دارابگرد، در فضای مجازی منتشر شده است.
در این راستا، یک فعال گردشگری عنوان کرده در مشاهدات میدانی، تعدادی گودال حفر شده به منظور یافتن گنج در این محدوده تاریخی رویت شده که عمق بعضی از آنها حتی به ۳ متر می رسد.
او با انتشار تصاویری از حفاریهای موجود در شهر باستانی دارابگرد، نوشته است: هر سو را که مینگرید حضور تاراجگران اموال تاریخی و فرهنگی را مشاهده میکنید که با خیالی آسوده توانستهاند به درون شهر باستانی دارابگرد راه یابند و در جای جای این منطقه، گودالهای بزرگ و عمیقی حفر کنند.
حفر گودال در محدوده دارابگرد در گذشته نیز وجود داشته است
به منظور پیگیری صحت و سقم این موضوع با مدیر اداره میراث فرهنگی گردشگری و صنایع دستی داراب به گفتگو پرداختیم که علیرضا پرویزی در این زمینه گفت: شهر تاریخی دارابگرد به وسعت ۷۰۰ هکتار است و تاکنون چند بار حفاریهایی در این منطقه رخ داده است.
وی ادامه داد: چون حفاری سوداگران گنج به صورت شبانه اتفاق میافتد، این مسئله تا حدی گریزناپذیر است!
پرویزی بیان کرد: البته طی روزهای اخیر حفاری صورت نگرفته و امسال یک بار، آن هم در آبان ماه این اتفاق رخ داده اما در سالهای گذشته نیز چند بار به منظور یافتن گنج، حفر گودال انجام شده است.
این مسئول اظهار داشت: هرچند موضوع شبیخون و تاراج که در فضای مجازی مطرح شده، تا حدی اغراقآمیز است و وضعیت حریم دارابگرد به شکلی که در این متن مطرح شده، نیست.
حفاری در حریم دارابگرد با حضور گروههای محلی و واکنش آنها به حداقل میرسد
پرویزی با اشاره به اقدامات قضایی انجام شده، خاطرنشان کرد: حفاری در حریم دارابگرد به یگان حفاظت میراث فرهنگی استان گزارش شده و پیش از این، در این زمینه پرونده قضایی تشکیل و منجر به صدور حکم شده بود.
اهالی بومی به تردد افراد غریبه در حریم دارابگرد دقت کنند
وی با تاکید بر حضور سمن ها و گروه های بومی و محلی اظهار داشت: مجموعه اقداماتی که در محدوده دارابگرد در حال انجام است، افق روشنی را نشان می دهد بنابراین مردم در برابر چنین حوادثی بیتفاوت نباشند و به تردد افراد غریبه واکنش نشان دهند تا با همکاری سمنها و گروههای محلی، بتوان از اقدامات سوداگران جلوگیری کرد.
رئیس اداره میراث فرهنگی داراب اقدامات انجام شده در محدوده تاریخی دارابگرد را برشمرد و اظهار داشت: قرارداد ثبت جهانی دارابگرد با اعتبار ۴۰۰ میلیون تومان در پژوهشگاه میراث فرهنگی کشور انجام شده و پرونده آن تکمیل شده است.
تجهیزات حراست از دارابگرد تا پایان امسال در حریم این مجموعه مستقر میشود
پرویزی اضافه کرد: خرید تجهیزات الکترونیکی با اعتبار ۴۰۰ میلیون تومان، استقرار کانکس و مانیتورینگ دوربین ها و حضور یک سرباز که به طور دائم نگهبانی محدوده دارابگرد را به عهده داشته باشد، از اقداماتی است که جهت حراست از دارابگرد پیگیری شده و تا پایان امسال، اجرا می شود.
وی اظهار داشت: در حال حاضر نگهبانی انجام می شود اما تا پیش از این، به طور دائم و شبانه روزی امکان استقرار نگهبان وجود نداشت.
استقرار پایگاه پژوهشی دارابگرد، اولویت اصلی است
سفر وزیر میراث فرهنگی به شهرستان داراب و بازدید از جاذبههای غنی این شهرستان، نوید اتفاقات خوبی در حوزه گردشگری رع می دهد، منوط به اینکه وعدهها و اظهارنظرهای مسئولین در این سفر، اجرایی شده و منتهی به اقدامات موثر گردد.
پرویزی در زمینه مباحثی که در سفر وزیر مطرح شد، گفت: استقرار پایگاه پژوهشی دارابگرد به عنوان مهمترین اولویت ما در این سفر مطرح شد که در گذشته نیز پیگیری شده است.
رئیس اداره میراث فرهنگی داراب تصریح کرد: با توجه به ظرفیت های ناشناخته که در شهرستان داراب وجود دارد و بسیاری از آثار ما هنوز به ثبت ملی نرسیده، همچنین جهت شناسایی، تبیین و تدوین این آثار ارزشمند، استقرار و پژوهشگاه یکی از اولویتهای اصلی ما است.
وی افزود: تملیک خانه سوخکیان برای تاسیس موزه مردم شناسی و موزه میراث فرهنگی در شأن شهرستان کهن داراب و تعیین تکلیف انبار غله، نیز از دیگر مقوله هایی است که در سفر وزیر میراث به طور جدی به آن پرداخته شد.
گزارش از : سمیه انصاریفرد
پایان پیام/
منبع: فارس
کلیدواژه: دارابگرد سوداگران گنج گروه های محلی قاچاقچیان عتیقه ثبت جهانی دارابگرد تاریخی دارابگرد میراث فرهنگی سوداگران گنج انجام شده
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۱۲۱۵۴۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
سرنوشت «تلخ» کارخانهای که «موزه» نشد/«ریسباف» فقط «دست به دست» میشود!
خبرآنلاین اصفهان- فاطمه کازرونی: کارخانه تاریخی «ریسباف» حدود ۱۰ سال است که میان نهادهای مختلف دست به دست می شود، هر بار خبر از واگذاری این کارخانه به یک ارگان برای تبدیل شدن به موزه به گوش می رسد و خبر در خبرگزاریها تا سال بعد منجمد می شود؛ با این رویه سالهاست فقط خبر تبدیل این کارخانه را به موزه می شنویم، ساختمان کارخانه هر روز فرسوده تر میشود؛ اطراف آن ساختمانهای تجاری بالا میرود و هر کلنگِ بر زمین، زخمهای بر دل این کارخانه کهنه می شود که همچون خرابه ای اما هنوز پابرجاست.
تاریخ پر فراز و نشیب کارخانه ریسباف
نخستین باری که برای تهیه گزارش درارتباط با کارخانه ریسباف، تا این بنای تاریخی، پیاده راه پیمودم را به خوبی به یاد می آورم؛ ظهر یک روز گرم تابستان بود و من فاصله خانه تا این کارخانه تاریخی را زیرسایه سار درختان چناری که تنه آنها ترمیم شده اما هرگز تبر بر پیکر آنها رد نابودی بر جای نگذاشته بود گام برمی داشتم اما امروز که در «هفته فرهنگی اصفهان» تا کنار این کارخانه از خیابانهای «نصف جهان» گذر میکنم، چشمانم چیزی از «فرهنگ و تاریخ» نمیبیند به جز جای خالی بیش از ۳۰۰ درخت در منطقه یک اصفهان که به عنوان میراث «شیخ بهایی» دیگر اثری از آنها موجود نیست و خستگی تمام ناشدنی که از تن کارخانه تاریخی ریسباف در زیباترین و قدیمی ترین خیابان جهان، شره میکند!
سال ۹۳ بود که طی مراسمی که با دعوت معدودی از خبرنگاران برای بازدید از این کارخانهی در تملک بانک ملی برگزار شد، از «ریسباف» خسته عیادت کردیم و مسئولان از استاندار و شهردار وقت اصفهان تا رئیس و غیره سخنها از پروژه پرافتخار تبدیل این کارخانه به موزه گفتند، ما دیدیم، شنیدیم، نوشتیم و امیدوارانه منتظر ماندیم تا سال ۹۶، یعنی سالی که نام کارخانه ریسباف اصلا از دهن مسئولان در سخنرانی های مختلف نمی افتاد، آن سالها گویی انتظار اصلا سخت نبود و شور ابتدای جوانی رویای موزه دار شدن اصفهان را این همه دور از دسترس نمی پنداشت.
زنجیره ای تمام نشدنی از ادعای دلسوزی برای ریسباف
۱۱ اردیبهشت ماه سال ۹۶ که رسید ابوالفضل قربانی عضو شورای اسلامی شهر اصفهان پس از مدتها بار دیگر سخن از «ریسباف» به زبان آورد و در ارتباط با حوزه تفکیک زمینهای مربوط به پشم ریس، ریسباف و شهرضای جدید به عنوان مرغوبترین زمینهای شهر اصفهان صحبت کرد و تذکر داد که باید مشخص شود این زمینهای در تصدی چگونه و به چه کسانی واگذار شده است.
وی تصریح کرد: ضروری است که مشخص شود که شایعاتی که این روزها در خصوص واگذاری تعدادی از پلاکهای این زمینهای تفکیک شده به برخی از شهرداران مناطق و مسئولان صحت دارد یا خیر.
۲۳ آذرماه همان سال، قدرت الله نوروزی شهردار اصفهان در هفتمین کنفرانس بین المللی توسعه پایدار و عمران شهری خواستار واگذاری این کارخانه به شهرداری شد و عنوان کرد: در صورت واگذاری این مکان به شهرداری می توان طرح های خدماتی برای استفاده از فضای موجود در آن را اجرایی کرد.
وی افزود: فضاهایی مانند کارخانه ریسباف اصفهان ظرفیت به کارگیری برای همه اقشار از شهروندان تا دوستداران هنر و میراث فرهنگی را دارد.
خرید کارخانه تاریخی ریسباف اصفهان به قیمت ۲۰۷ میلیارد تومان
نکته جالب اینکه ۲۸ آذرماه همان سال به فاصله یک هفته از صحبتهای شهردار اصفهان، سرپرست شرکت عمران و بهسازی شهری ایران از خریداری کارخانه تاریخی ریسباف اصفهان به قیمت ۲۰۷ میلیارد تومان آن هم به عنوان بنای غیر تاریخی خبر داد!
هوشنگ عشایری در ادعایی عجیب عنوان کرد که ریسباف اصلا کارخانه تاریخی نیست! و تملک این کارخانه قدیمی با موضوع احیای بافت تاریخی متفاوت است و آن را در راستای اجرای یکی دیگر از وظایف شرکت عمران و بهسازی مبنی بر «اصلاح نقاط ناهمگون شهری» و با هدف تغییر جریان مدیریت شهری خریداری کرده اند چرا که ریسباف بنای تاریخی نیست!
ریسباف به جای موزه، کاربری کارخانه نوآوری گرفت!
خرید این کارخانه توسط شرکت عمران و بهسازی شهری ایران نیز پایان این ماجرا نبود و سال ۹۸، اتفاق عجیب دیگری افتاد، کارخانه ای که سالها توسط استانداران مختلف اصفهان کاربریها مختلف برای آن ذکر شده بود، در نهایت به دلیل عدم توافق مناسب با بخش خصوصی و به دلیل واقع شدن در یکی از تجاریترین نقاط اصفهان سالهاست خاک بی تدبیری میخورد به جای کاربری موزه نام کارخانه نوآوری گرفت.
سیدحسن قاضی عسگر سرپرست هماهنگی امور اقتصادی استانداری اصفهان، بهمن ماه سال ۹۸ این خبر را عنوان کرد و گفت: پس از سالها بحث بر سر احیای کارخانه ریسباف، در نهایت تصمیمات لازم برای احیا این کارخانه به عنوان کارخانه نوآوری اتخاذ شد.
وی ادامه داد: توجه به اینکه «ریسباف» یکی از بقایای باقیمانده از صنعت نساجی اصفهان است تصمیم گرفتیم این کارخانه را به مرکز نوآوری در شهر تبدیل کنیم تا به رشد کارآفرینی و صنایع خلاق کمک شود.
و اما.....
«ریسباف» و زمانی که در تقویم مسئولان جایگاهی ندارد
بازهم عقربه های ساعت از سال ۹۸ چرخیدند و زمانی دراز گذشت، زمانی که انگار در تقویم برخی مسئولان هیچ معنایی ندارد، میراث فرهنگی اصفهان چندین مسئول عوض کرد، استانداران و شهرداران اصفهان تغییر کردند و فرجی حاصل نشد، سال ۱۴۰۰ یک بار دیگر دوستداران اصفهان و دغدغهمندان طی نامهای به وزیر میراث فرهنگی کشور و استاندار اصفهان خواستار حفظ و احیای ساختمان تاریخی ریسباف اصفهان شدند و این سرنوشت عجیب همچنان ادامه داشت!!
گویی قصه ریسباف ادامه داشته و دارد؛ داستان تکراری واگذاری کارخانه از سال ۱۴۰۰ تاکنون نیز تغییر اساسی را تجربه نکرد تا اینکه خردادماه سال ۱۴۰۲ یک تیتر تکراری از نور صالحی رئیس شورای شهر اصفهان، دوباره به یادمان آورد که «کارخانه ریسباف همچنان بلاتکلیف است»!
جالب اینکه با چند روز فاصله از آخرین یادآوری رئیس شورای شهر یعنی ۲۵ خردادماه ۱۴۰۲، رضا مرتضوی استاندار اصفهان باز هم خبر از واگذاری مجدد این کارخانه به وزارت میرث فرهنگی برای احداث موزه ملی اصفهان داد و گفت: موضوع تبدیل کارخانه ریسباف به موزه اصفهان در کمیسیون حقوقی و قضائی هیئت دولت مطرح و مورد پیگیری قرار گرفت و طبق این مصوبه حق بهرهبرداری زمین کارخانه، از وزارت اقتصاد به وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی جهت احداث موزه بزرگ اصفهان واگذار شد.
انتظار به سر رسید؛ کارخانه دوباره به دست شهرداری رسید!
بدین ترتیب کارخانه آذرماه همان سال به میرث فرهنگی واگذار شد اما اکنون و پس از گذشت حدود یک سال از وعده استاندار اصفهان برای گشوده شدن درب این کارخانه به روی مردم و پس از تنها ۵ ماه از تحویل کارخانه به میراث فرهنگی بار دیگر خبر رسیده که مالکیت ریسباف به شهرداری اصفهان رسیده است، خبری که استاندار اصفهان در نخستین نشست خبری سال جدید با خبرنگاران مطرح کرد.
قرار است با توجه به توافق بعملآمده میان معاونت هماهنگی امور عمرانی استانداری، شهرداری اصفهان و اداره کل میراث فرهنگی، از فروردین امسال، این مجموعه تاریخی و صنعتی بزرگ اصفهان پس از برآوردهای اولیه و تهیه شرح خدمات، برای انجام عملیات نجات بخشی و ایجاد نمایشگاه فرهنگی و گردشگری در آن در اختیار شهرداری قرار گیرد تا به موزه تبدیل شود!
شاید طبیعی است کارخانه ریسباف اصفهان در یکی از گران ترین مناطق اصفهان قرار دارد، چنین سرنوشت عجیبی داشته باشد، فراموش نمی کنیم که حتی در برهه هایی از زمان بخش هایی از این کارخانه به عمد تخریب می شد، فرقی نمی کند کارخانه باشد، بنای تاریخی و قدیمی یا سینما، دراین دنیای پربلای پرمنفعت سودجویی برخی آدمها تمامی ندارد.
همان طور که سالیان پیش یکی از اعضای شورای شهر اصفهان بیان کرد که در راه مدرنیته شهری باید بلندنظر بوده و از «عالی قاپو» و «چهلستون» نیز بگذریم، مدرنیته ای ظاهری که در حقیقت منفعت طلبی برخی افرادی است که سالها شاهد تلاش آنها برای ورود به نهادهای شهری به نفع خود و تغییر قوانین، مانند بلندمرتبه سازی های غیرقانونی در اصفهان بودیم؛ درست همانند بلایی که بر سر «سینما ایران» نیز آمد و به جرم قرار داشتن در بهترین منطقه اصفهان یعنی چهارباغ عباسی و باتوجه به وسعت بنا قبل از تعیین تکلیف به شکل شبانه تخریب شد!
روزشمار تاریخی، بار دیگر از سال ۱۴۰۳
حالا این ماییم و بار دیگر شهادت روزگار و این قلم که خواهد نوشت آیا شهرداری و علی قاسم زاده شهردار اصفهان می تواند سرنوشت این کارخانه را تغییر دهد؟! «ریسبافی» که تنها کارخانه باقیمانده از مجموع ۹ کارخانه تاریخی پارچهبافی در اصفهان است و در تاریخ ۸ مرداد ۱۳۸۱ با شماره ثبت ۶۰۱۸ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است، از امروز بار دیگر در انتظار وعده های تکراری مسئولان عمر می گذارند.
و این «نصف جهانی» است که پس از گذشت ۱۰ سال از سال ۹۳ و با وجود این همه آثار تاریخی و عتیقه که برخی در انبارهای موزهداران و یا در زیر باران و آفتاب از میان می رود، هنوز که هنوز است «موزه ملی» ندارد! شاید این بار با پیگیری استاندار اصفهان درسال ۱۴۰۳ و قول جدی وی به مردم، گره از سرنوشت یکی از کهن ترین پروژههای برزمین مانده اصفهان باز شود و ریسباف اصفهان نیز بتواند هوای بهاری این روزهای نصف جهان را بدون دغدغه نفس بکشد.
توضیح: عکسهای درون گزارش مربوط به وضعیت کارخانه در سال های مختلف است.
46
برای دسترسی سریع به تازهترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1903136